Jak inwestować na rynkach zagranicznych obejmuje szeroki zakres strategii i wiąże się z tym wiele zagrożeń. Chociaż niektóre kraje zamorskie mają szybsze tempo wzrostu niż Stany Zjednoczone, inne mogą doświadczać gwałtownego rozwoju. Kraje rynków wschodzących mogą z opóźnieniem wychodzić na prostą, a MFW ostrzegł w kwietniu, że odbicie będzie słabe. Innym potencjalnym ryzykiem dla inwestorów zagranicznych jest niestabilność polityczna i społeczna. Jeśli jednak te kwestie nie zniechęcają Cię do inwestowania, oto kilka strategii, które pomogą Ci dokonać mądrych wyborów.
Czynniki polityczne, ekonomiczne i społeczne kształtujące dany rynek zagraniczny
Czynniki polityczne, ekonomiczne i społeczne kształtujące dany rynek zagraniczny mają głęboki wpływ na rozwój rynku. Systemy społeczne kształtują rozwój rynków, a także wpływają na poziom płac. Na przykład Chile, które ma prawicowy rząd, ma aktywny rynek kapitałowy, mimo że nie dopuszcza wolnych związków zawodowych. Otwartość rynku kapitałowego wpływa również na rozwój pośredników finansowych.
Poziom płynności na rynku zagranicznym
Poziom płynności na rynku zagranicznym mierzony jest za pomocą różnych mierników. Płynność na rynku jest odzwierciedleniem tego, jak łatwo można kupić lub sprzedać aktywa bazowe. Na przykład, gotówka jest najbardziej płynnym aktywem, ponieważ może być łatwo zamieniona na każdy inny rodzaj aktywów. Z drugiej strony, inne aktywa finansowe są zazwyczaj mniej płynne, począwszy od akcji, a skończywszy na jednostkach uczestnictwa w spółkach.
Chociaż wielu ekonomistów uważa, że płynność rynku jest pozytywna, można również znaleźć przypadki nadmiernej płynności na niektórych rynkach finansowych. W innych przypadkach, nadmierna płynność może odzwierciedlać brak zaufania do przyszłych wyników gospodarczych. Na przykład wysokie salda gotówkowe w amerykańskich korporacjach nie muszą wskazywać na brak zaufania do inwestycji, ale są zazwyczaj wynikiem zatrzymania zysków w zagranicznych spółkach zależnych. W innych przypadkach inwestorzy skupiają się raczej na zdolności spółek do wewnętrznego wywiązywania się z krótkoterminowych zobowiązań niż na poziomie płynności na danym rynku.
Niniejsza praca przedstawia systematyczne badanie płynności rynku walutowego, wykorzystując nowy kompleksowy zestaw danych intradayowych z Electronic Broking Services (EBS). Autorzy dokonują również przeglądu powiązanej literatury i wprowadzają miary stosowane do pomiaru płynności. Ponadto oceniają wpływ kosztów braku płynności na zwroty z transakcji carry trade. Autorzy wnioskują, że poziom płynności na rynku zagranicznym jest istotny dla oceny wartości handlu walutami.
Choć istnieją przypadki płynnych rynków, to w świecie rzeczywistym są one rzadkie. Na najbardziej płynnych rynkach inwestorzy mogą kupować i sprzedawać aktywa oraz wymieniać je na gotówkę w krótkim czasie. Te płynne rynki są ściśle regulowane i mogą być dość zmienne. Oferują one jednak możliwość dywersyfikacji i osiągania zysków. Jeśli na rynku brakuje płynności, może to prowadzić do obniżenia cen. Jeśli ceny instrumentów walutowych gwałtownie spadną, inwestorzy mogą zwrócić się do spekulantów, aby sprzedawali i kupowali.
Ryzyko walutowe wynikające ze zmian kursu wobec waluty krajowej inwestora
Inwestowanie w waluty obce wiąże się z ryzykiem. Ryzyko to jest zazwyczaj długoterminowe i dotyczy wszystkich rodzajów spółek, nie tylko zagranicznych. Na przykład zyski Coca-Coli opierają się na sprzedaży za granicą, ale jeśli dolar amerykański osłabi się, firma będzie musiała zapłacić więcej za swoje towary. Ponadto dolar australijski może ulec deprecjacji, obniżając wartość akcji, przez co stanie się ona mniej konkurencyjna od swoich konkurentów.
Istnieje kilka rodzajów ryzyka walutowego, w tym ekspozycja translacyjna i ekonomiczna. Ekspozycja ekonomiczna odnosi się do ryzyka, w którym zmiany w gospodarce danego kraju będą miały negatywny wpływ na wartość inwestycji. Na przykład, kurs walutowy może się zmienić z powodu niewypłacalności państwa, a także nieoczekiwanego wzrostu wartości akcji firmy. Kurs walutowy jest formą ryzyka walutowego, które ma wpływ na małe i średnie przedsiębiorstwa, firmy międzynarodowe oraz przedsiębiorstwa międzynarodowe.
Zabezpieczenie bilansu polega na spekulacji na rynku walutowym w celu skompensowania strat niepieniężnych wynikających z wahań kursów walut. Strategia ta polega na wyrównaniu aktywów i pasywów w walutach obcych w celu wyeliminowania ryzyka przeliczenia. Strategia ta skutkuje zerową ekspozycją netto na ryzyko kursowe, ale zwiększa lub zmniejsza wartość eksponowanych zobowiązań. W tym przypadku ryzyko jest średnio lub długoterminowe.
Ryzyko walutowe wynikające ze zmian kursów waluty rodzimej inwestora może być ograniczone poprzez inwestowanie w aktywa z siedzibą w USA. Przykładem portfela aktywów amerykańskich jest indeks Standard & Poor’s 500. Indeks S&P 500 obejmuje największe amerykańskie firmy. Firmy te generują duży procent swojej sprzedaży za granicą. W związku z tym sensowne jest zrównoważenie silnej koncentracji na sprzedaży krajowej ze sprzedażą zagraniczną. Wiele z tych spółek zabezpiecza również swoje ryzyko walutowe.
Dewaluacja jest jednym z największych zagrożeń dla walut obcych. Kraje, w których występuje wysoki stopień dolaryzacji aktywów finansowych, mają silną motywację do unikania dewaluacji. Pogarsza to bilanse tych firm, które mają zadłużenie denominowane w dolarach. Banki pożyczają dolary firmom krajowym, ale utrzymują w swoich księgach dopasowane ryzyko walutowe. Gwałtowna deprecjacja waluty krajowej spowodowałaby znaczny spadek przychodów tych firm i zmniejszyłaby ich zdolność do obsługi zobowiązań z tytułu długu dolarowego.
Kupno akcji zagranicznych dywersyfikuje ryzyko portfela
Dywersyfikacja jest dobrym sposobem na zmniejszenie ryzyka portfela inwestycyjnego. Rozkładając swoje inwestycje na różne rodzaje aktywów, można zminimalizować ogólne ryzyko i zmaksymalizować ogólny zwrot. Ponieważ niektóre aktywa będą radzić sobie dobrze, a inne słabo, dywersyfikacja ma sens. Ogólnie rzecz biorąc, zdywersyfikowany portfel akcji przynosi długoterminowy historyczny zwrot z rynku. Jednakże krótkoterminowe zwroty będą się znacznie różnić.
Ilość pieniędzy, które inwestujesz w akcje zagraniczne będzie różna dla każdego inwestora. Dla optymalnej dywersyfikacji ryzyka, powinieneś zainwestować co najmniej 15 procent swojego całkowitego portfela w akcje zagraniczne. Ta kwota jest doskonałym punktem wyjścia, ponieważ ma znaczący wpływ na cały portfel, a jednocześnie nie naraża na ryzyko w przypadku spadku popularności rynków zagranicznych. Zawsze można zwiększyć ekspozycję, gdy nabierzemy wprawy w inwestowaniu za granicą.
Chociaż międzynarodowe akcje zapewniają większy potencjał wzrostu, są one również droższe i mniej efektywne podatkowo niż ich amerykańskie odpowiedniki. Jeżeli planujesz długoterminowe inwestycje za granicą, akcje międzynarodowe powinny stanowić część Twojego portfela. Chociaż mogą one nie oferować ochrony przed spadkami w czasie kryzysu, w dłuższej perspektywie zapewnią doskonałą dywersyfikację. Kupowanie akcji międzynarodowych może nie być idealne dla każdego inwestora, ale czynnik ryzyka związany z tą inwestycją jest niższy niż w przypadku akcji amerykańskich.
Dywersyfikacja jest ważna podczas inwestowania. Uchroni ona Twoje inwestycje przed nieprzewidzianym ryzykiem i zmaksymalizuje zyski. Główne wydarzenia gospodarcze są trudne do przewidzenia. Jeśli masz zbyt wiele jednego aktywa w jednym miejscu, Twój portfel może zostać sparaliżowany. Na szczęście istnieje wiele sposobów na dywersyfikację portfela, aby zminimalizować to ryzyko. Na przykład, możesz użyć alokacji aktywów, aby zrównoważyć swoje akcje. Jedną z doskonałych metod jest inwestowanie w akcje zagraniczne.
Podobne tematy
